Kitap Adı : Onsra - Kam
Yazar Adı : Gökçen Koçan
Seri Bilgisi : Mevzi #3
Sayfa Sayısı : 528
Yayınevi : Dokuz Yayınları
Baskı Yılı : 2014
Kitaba Puanım : 4/5
Sanırım okuyabildiğim tek askeri kurgu Mevzi serisi diyebilirim. Kurgunun içine çekmesi karakterleri olayları derken epey keyifli vakit geçiriyor. İki karakterimizi de aşk hikayelerinde bekleyen türlü zorluklar var fakat herkese, her şeye rağmen ikilinin bir araya gelmek için verdiği bir savaş da var. Beni inciten Jülide'nin kimsesizliği mesela, Alpaslan biraz daha farkında olsa kırmasa incitmese dediğim nice sahneler var, evet zor bir karaktere sahip bir bey de bir ne yapıyorum da diyebilsin ama demi?
İkinci kitabının bitişinde görevden dönen karakterimizi bir sürpriz bekler, sevdiceği bıraktığı yerde yoktur şehri terk etmiştir. Sevdiceğinin peşine düşen kahramanımız da ona bir sürpriz yapar, kızımız tam da yurdu terk etme planları yaparken beyimizin onu bırakmadığına vakıf olur. Alparslan’ın soluğu Jülide'nin olduğu şehirde almıştır.
Kararlıdır bizim kız, gidicem terk edicem der de kalbinde taşıdığı sevdasına boyun eğer. Gerisin geri beraberce Urfa’ya dönerler ama bundan önce bir şart koşar bizim ki, der ki bir daha hiç ayrılmayacağız yoksa gidiyorum bak, eleman da okey der, sıkıyorsa demesin nasıl dalıyorum kitaba!
Bizimkiler öncesinde kafalarını dağıtmaya karar vererek tatil yapalım derler, esasen temelde yatan sebep ise Jülide’ye acılarını unutturmak. Neyse efendim bir de evlilik planları var. Geriye döndükten sonra onları bekleyen katmerli zorluklar silsilesi daha vardır.
Tabi öncesinde de gözüme çarpan bir karakterdi bizim oğlan ama bu kitapla daha bir çarptı. Tabi eleştirdiğim yer de doğdu. Bizim çocuk sanki bencil, sanki değil düz bencil vebu kızı yalnızlaştırırken beni rahatsız etti. Kızdım orada. Jülide'yi sevme şeklinin yanlış olduğunu hissettirdi bana, mesela hastane mevzusu vardı bir yerde yapayalnız idi kızım ve o konuyu da içine attı, halının altına süpürdü. Belki de sonraya bıraktı bilmiyorum ama beni üzdü. Kızı düşünüyorlar gibi davranıp da kırdıkları zaman ne bileyim üzüyor beni. Onun haricinde soluksuz okuncak bir seri. Serinin devam kitabında ne olacak bizi ne bekliyor sürprizler ve mutlu son olup vuslata mı kavuşcaz merakla bekliyor olcam.
Bu arada serinin kapaklarında mini oynamalar seri ismi eklenmiş çok da tatlı olmuş. Emeği geçen herkesin eline sağlık.
“Hevybanû...” dedim iç çekerek. “Gurbetlerden dönüşlerim olsana benim...”
Ne diyorsun, dercesine başını sallayınca yüzümdeki gülümseme genişledi. Başımı geri atıp, karanlık gökyüzüne diktim gözlerimi. Benim göğümde parlayan tek yıldız Hevybanû’ydu, inkâr edemezdim. Başımı tekrar düz bir konuma getirip, acımın kahvesi olan gözlerine odaklandım. “Evlensen ya benimle?”
Şaşkınlığını gizleyemediği bir tonda “Ne?” dedi. Oysaki yeni bir şey söylemiyordum. Ardından “Evliyiz ya biz?” diye tüm şaşkınlığıyla kekeleyerek devam etti. “Değil miyiz?”
“Öyle değil,” diyerek, dilenircesine boyun büktüm. “Tamamen. Yani tüm yarım kalanlara rağmen, yarınları tam etsen benimle?”
(Tanıtım Bülteninden)
0 comments:
Yorum Gönder