Sümeyye Akarçay - Aşka Rehin | Kitap Tanıtımı



Evet!
Uzun zamandır buraları ihmal ettiğimin farkındayım!
Geri döndüm, dönmesine fakat yorumlarla henüz gelemedim. Tabi okuduğum çoook kitap var ve yapılması gereken yorumlar :D bunlardan biri de sevgili dostum Sümeyye Akarçay'ın dört kez okuduğum kitabı Aşka Rehin. Evet. Okudum okumasına ama bir yorumunu yapsaydım iyi olacaktı.
Yazarımız şu aralar yeni bir kurgu ile okurlarının karşısına çıktı. Yolcu adlı kurgusu bir parça gizem bir parça gerilim ve olmazsa olmaz romantik unsurları barındırmakta. Gerek Facebook sayfasında (Sümeyye Akarçay Hikayeleri) gerekse Wattpad üzerinden (SumyA_Princess) paylaşmaktadır.
ve ben sizlere çıkmış olan kitabımızın tanıtım ve olmazsa olmaz alıntıları ile başbaşa bırakayım.
Bu arada Optimum'dan aldığım haberlere göre serinin ilk kitabı "Rehine" yeniden düzenlenerek yakında raflardaki yerini yeni görünümüyle alacakmış!
Bu arada Aşka Rehin 2. baskısını çoktan yaptı bile!!!!




“Aşk perdenin arkasına saklanmış güçlü bir ışıktır. Perdeyi çekince gözlerin kamaşır.” 
Bir yanda platonik bir âşık, diğer yanda aşkı arayan bir kız! 
Betül asla aşık olamayacağını düşünüyordu. Beklenmedik bir zamanda Tolga ile yakınlaşmaları, kalbinin ona oynadığı en büyük oyundu. Hayatının oyununu düğün günü bozarak gözlerindeki perdeyi kaldırır.
Burak, dört senedir içinde büyüttüğü aşkını usulca yüreğinde yaşamış, hiç kimsenin bilmesine izin vermemiştir. Sevdiği kişinin, hayatını değiştiren patronunun biricik kız kardeşi olması, birçok açıdan sorundur. 
Yıllardır ağabeylik yaptığı kıza böyle güzel duygular besleyebilir mi? 
Ona dokunmadan bu kadar güçlü karşılıksız sevebilir mi? 
Aşk, platonik olmaktan çıkıp sevdiğini haykırabilecek midir?






“O kadar öfkeli ki duvarı yumruğuyla iki yandan çukurlaştırdı. Çok üzülüyor, ben odadan cıkarken ağlıyordu.”

Ömer kadına bakarken çok göstermediği gamzeli gülüşünü yollayıp kapıya kadar eşlik etti.

“O bir âşık! Körkütük hem de... Sarhoşken bile aşkına inanet edemeyecek kadar kara sevdalı...” Kadının gözleri doldu bu sefer kendi kaderine ağlıyordu.

“Böyle adamlar hala var mı?”




Duyguların kaosunda bu şarkı de nereden çıkmıştı? Kapatmak üzere puslu gözlerinin arasından düğmeyi ararken o sözlere denk geldi.
"Acıyor, acıyor, acıyor
Her yolu denedim, bitmiyor
Kalbimin ortasına bıraktığın aşkını, batıyor."








0 comments:

Yorum Gönder